NiUS Radio na koncercie The Rolling Stones!
Dobiega końca europejska część trasy koncertowej The Rolling Stones z okazji 60-lecia powstania zespołu. 27 lipca 2022 roku na koncert w Veltins-Arena w Gelsenkirchen, w sercu Zagłębia Ruhry wybrał się - specjalnie dla słuchaczy Nius Radia - dr hab. Sławomir Franek, prof. US.
Mogliśmy przekonać się, że mimo upływu lat - Mick Jagger, Keith Richards i Ronnie Wood - nie zatracili w sobie rockandrollowej żywiołowości. Nie dane było obchodzić 60-rocznicy powstania Rolling Stonesów zmarłemu przed rokiem Charliemu Wattsowi, ale podczas tej trasy, każdy z koncertów rozpoczyna się, od krótkiego wspomnienia legendarnego perkusisty. Tak było i w Gelsenkirchen, a owacje ponad 70-tysięcznej publiczności były doskonałym dowodem na to, jak ważną postacią dla zespołu i jego fanów był Charlie. A potem już rozpoczął się muzyczny spektakl, w którym oprócz rockandrollowych riffów, słychać było bluesową nostalgię i soulowe emocje. A wszystko to spajał - wciąż przejmujący - wokal Micka Jaggera, do którego świetnie dostroił się swoją gitarową wirtuozerią Keith Richards.
Flegmatyczność Keitha, który niejako od niechcenia trącał struny swojej gitary, kontrastowała z dynamizmem szalejącego po scenie Ronniego Wooda. Forma Ronniego nie dziwiła, skoro to najmłodszy ze Stonesów - bo "tylko" 75-letni. Docenił to Mick Jagger, który przedstawiając skład wspomniał, że Ronnie jest Rembradtem gitary. I rzeczywiście osobowość gitarzysty nadawała kolorytu całemu show. Upływające lata stały się symbolem tego koncertu, zwłaszcza wówczas, gdy na telebimie pojawiły się życzenia urodzinowe dla Micka, który dzień przed koncertem w Gelsenkirchen skończył 79 lat. Nie zabrakło największych przebojów Stonesów.
Całą setlistę koncertu w Gelsenkirchen można zobaczyć tutaj: https://shop.ronniewood.com/*/Setlists/Veltins-Arena-Gelsenkirchen-Germany-27-July-2022-Lithograph/7D1N1Q24000.
Wśród niemieckich fanów słychać było głosy, że szkoda, że zabrakło "Angie" (którą Stonesi grali podczas tej trasy na koncertach w Londynie i Lyonie), że było tylko 18 piosenek, podczas gdy na innych koncertach grano 19 utworów, że nie zdecydowali się zagrać "Brown Sugar", która stała się współcześnie piosenką niepoprawną. No cóż, nie powinny te słowa dziwić, skoro największy przebój zespołu mówi o tym, że nie można być w pełni usatysfakcjonowanym. Ale jednocześnie nie można pominąć kilku ekscytujących momentów: po pierwsze, gdy Mick w duecie z Sashą Allen (która od 2016 wspiera swoim przejmującym głosem Stonesów) zaśpiewał i zatańczył Gimme Shelter; po drugie, gdy w "You Can't Always Get What You Want" Mick z gitarą akustyczną zawieszoną na szyi prowadził dialog z publicznością wsparty dźwiękami genialnego keyboardzisty Chuck Leavella; po trzecie, gdy na telebimie pojawiła się animacja ogni piekielnych, a publiczność zaczęła przeraźliwie skowyczeć zapowiadając "Symphaty For The Devil"; po czwarte...,, po piąte... Pewnie dla każdego z uczestników ten dzień będzie kojarzył się z czymś innym, równie charakterystycznym. A jeśli doda się do tego, że supportem dla Rolling Stonesów był Zucchero (dla tych, którzy twierdzą, że nie znają proponujemy posłuchać: https://youtu.be/RFaatpzqll0 lub https://youtu.be/8LbbfZ1uKBE), to wówczas sto siedemnasty koncert Stonesów na niemieckiej ziemi (przypomniał o tym Mick Jagger) okaże się równie wyjątkowy, jak każdy inny z koncertów 60-letniej legendy muzyki rockowej.
I szkoda, że wkrótce nadejdzie chwila, że ten licznik się zatrzyma. Czas jest bowiem nieubłagany. Nawet dla legend. Ciekawe, czy doczekamy się jeszcze koncertu w Polsce?
