O książkach:
Witold Wirpsza - "Wiersze odnalezione"
Związany ze Szczecinem Witold Wirpsza jest – jak pisze Piotr Bogalecki – „coraz częściej wymieniany jest w gronie najważniejszych i najciekawszych polskich poetów drugiej połowy XX wieku. Zwłaszcza w ostatnich dekadach twórczość zmarłego w 1985 roku autora stała się istotnym punktem odniesienia dla pisarzy i artystów, jak również przedmiotem badań literaturoznawców, proponujących kolejne interpretacje jego wierszy, próz, dramatów i esejów. Czytelnikom nic nie zastąpi jednak przyjemności i ekscytacji płynących z poznawania „nowych” tekstów Wirpszy – napisanych przed laty, zdeponowanych w archiwach, odkrywanych zaś i publikowanych dziś w zupełnie odmiennych warunkach kulturowych. Źródłem takiego lekturowego doświadczenia mogą stać się Wiersze odnalezione, przynoszące bogaty wybór juweniliów oraz fascynujący zbiór utworów późnych”. Część materiałów w publikacji pochodzi ze zbiorów Książnicy Pomorskiej w Szczecinie.
WITOLD WIRPSZA - ur. 4.12.1918 r. w Odessie, zm. 16.09. 1985 w Berlinie, gdzie został pierwotnie pochowany (obecnie grób pisarza znajduje się w Warszawie przy. ul. Wałbrzyskiej). Poeta, prozaik, krytyk, tłumacz z j. niemieckiego. Mąż Marii Kureckiej. Debiutował poetycko w „Kuźni Młodych” (1935). Studiował w Warszawie prawo oraz pianistykę. We wrześniu 1939, po obronie Oksywia, osadzony w oflagu Neubrandenburg, następnie w Gross Born. Po wojnie zamieszkał w Krakowie. Później osiedlił się w Szczecinie (1947-1956). W latach 1956-1957 pracował w redakcjach „Po prostu” i „Nowej Kultury” w Warszawie. Po pobytach na stypendiach w Berlinie (1967-68 i 1970) oraz w Lucernie (1970) zamieszkał w roku 1971 w Berlinie Zachodnim. Autor wielu zbiorów poezji, książek eseistycznych, dramatów i powieści.
Konrad Wojtyła "Scherzofrenia"
"Scherzofrenia" – kolejna książka znanego doskonale w Szczecinie autora – przynosi wiersze powstające na przestrzeni ostatnich sześciu lat. Autor przepracował swój idiolekt dzięki poszerzeniu semantycznemu zakresu tematycznych ujawnień, wywiedzionych ze splotu jednostkowej konfrontacji z coraz bardziej zaburzonym światem realnym. Scherzo – forma muzyczna oparta na rytmie i artykulacji, a zwłaszcza człon „-frenia” konotujący w stronę choroby psychicznej – służą Wojtyle za element trawestujący typowe określenie rozszczepienia jaźni, traktowanego w samych wierszach nie tylko w metaforycznym lub symbolicznym znaczeniu, lecz również jako emblematyczne ujęcia rozpadu struktur rzeczywistości zewnętrznej. Rozstrajanie semantycznych wiązek czyni z języka rozwidlony kod, dzięki któremu możliwe jest lekturowe złamanie uwewnętrznionych silnie szyfrów, mogące przynieść w efekcie epifaniczną deltę złożoną z najrozmaitszych migotań przedsionków piekła. To właśnie bowiem w nich zawarta jest skośna przestawnych zakrętów – owa stała wypadkowa życia.
KONRAD WOJTYŁA – poeta, literaturoznawca, krytyk literacki, publicysta, dr nauk humanistycznych. Wiceprezes Fundacji im. Sławomira Mrożka. Dyrektor Centrum Edukacji Medialnej i Interaktywności Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydał siedem tomów poetyckich, m.in. "Znak za pytaniem" (2017) i "Pod czerwień. 111 wierszy" (2019), a także "Rewersy. Rozmowy literackie" (2014) i monografię "Anty-antychryst? Wojaczek religijny" (2021). Współredaktor książki Rafała Wojaczka "Nie te czasy. Utwory nieznane" (2016) oraz albumu "Byłem, jestem" (2021). Rektor tomu "W kronice skóry". Recepcja twórczości Rafała Wojaczka w XXI wieku. Tłumaczony na angielski, niemiecki, czeski, ukraiński, rosyjski i słoweński.
Maciej Melecki - "Żywe mumie"
Żywe mumie, trzeci tom zapisków Macieja Meleckiego, to swoisty roller coaster wielokierunkowego namysłu nad złożonością opresji współczesnego świata wobec jednostki uwikłanej w jego miażdżące tryby. Kontrplany danych tekstów wynikają z potrzeby odzyskiwania tajonych i wypieranych prawd, subiektywnie postrzeganych poprzez kontrastowość zestawianych wypowiedzi, generowanych różnorakim językiem. Prozy poetyckie zderzają się z analizami mechanizmów autorytarnej władzy, a eseje czy mikro recenzje są okalane sytuacyjnymi anegdotami czy efemerycznymi konstatacjami. Tytułowe Żywe mumie są figurą przewijającą się przez cały tom, będącą egzemplifikacją oczadzonej, bezwolnej masy traktującej swą wolność jako materialny stan posiadania, poddającej się dowolnym zabiegom manipulacji oraz wabionej datkami bezwzględnie panującej nad nią władzy.
MACIEJ MELECKI – ur. 1969 w Mikołowie. Autor tomów wierszy: Te sprawy (1995), Niebezpiecznie blisko (1996), Zimni ogrodnicy (1999), Przypadki i odmiany (2001), Bermudzkie historie (2005), Zawsze wszędzie indziej – wybór wierszy 1995-2005 (2008), Przester (2009), Szereg zerwań (2011), Pola toku (2013), Inwersje (2016), Prask (wybór wierszy w języku czeskim, 2017), Bezgrunt (2019), Trasa progu – wybór wierszy 1995-2020 (2020), Druzgi (2021) oraz tomów prozy: Gdzieniegdzie (2017), Nigdzie indziej (2021) Żywe mumie (2023). Mieszka w Mikołowie.
